TURCAE vel TURCI

TURCAE, vel TURCI

vulgo Turchi, et Musulmanni, Scythiae populi teste Pomponiô, l. 1. c. ult. a quibus orti iudicantur, qui tempestate nostrâ latissime imperitant, immanissimi et crudelissimi hostes Ecclesiae Dei et Christi. Turca (inquit Faber) vastatorem significat verae scil. religionis, pietatis, honestatis et pacis. Herodotus inter feras gentas Septentrionis ἰύρκας ponit, quae appellatio a Turcorum nomine non est aliena, etsi sunt qui a Teucris Turcos deducunt, Chron. Peuceri. At Tharthak Idolum est 2. Reg. c. 17. v. 31 Alii ex Turcâ Persarum urbe magnâ et opulentâ hoc genus hominum progressum esse tradunt. Nomen Turci (inquit idem Faber) significat hominem, qui agrestiorem victus rationem sequitur. Chalcondylas, l. 2. de rebus Turcicis. Et Persas quidem Τούρκους dictos ex Niceta apparet. Invenitur et a fluv. rapido Turck, qui in mare Hyrcanum influit, nomen suum Turcos accepisle. Turcas, quasi derelictos dici observat Hottingerus, Hist. Eccles. l. 1. c. 8. p. 515. et sunt qui illos iis ex Scythis oriundos volunt, quos Alexander M. intra Hyperboreos ferreis repagulis clauserit, i. e. quos velut gentem indomitam, in angulum illum, tamquam in ergastulum incluserit. E Scythis, Caucasios montes inter Pontum Euxinum et Caspium mare incolentibus, originem illos trahere communis opinio est. Se ipsos Musulmannos, i. e. fideles vocant. Horum potentiae initia iecit Tangrolipices Mucaletus, A. C. 1037. quô Persidis Sultanus Muhammedes, a Turcis, quos adversus Calipham evocans armaverat, reditumque iis postmodum intercluserat, occisus et regnô exutus est. Imperium postea condidit Osmannes seu Othmanes, Gasi i. e. fortis miles, Ertogrulis seu Ertucalis filius, A. C. 1290. qui cum aliquandiu agticulturam in partibus Asiae minoris ab Aladino Sultano concessis exercuisset, vicinos in Phrygia maiore Bithynia, Mysia, vicos et castella Christianorum tandem aggreslus est felici succeslu, quem Aladinus iure ac dignitare Principis ipsi collatô coronavit. Sic Zulpiâ, Bilezugâ, Nacoliâ, Chalce, vel ut Curio Histor. Sarac. l. 3. Natoliâ Ancyrâ, Sinope, Sebastiâ subiugatis, Nicaeam dein et Prusam expugnavit, Graecis pugnâ Dilensi victis. Ei fil. Urchanes successit, A. C. 1327 qui vicinas Nicaeae urbes in Troade sitas Neapolim, Carislum, Pergamum et Adramytium adiecit. Huius filius Solimannus Hellespontum primo transfretavit, et castellum Zeminick, Graecis Chiridocastrum occupavit, dein Callipolim cepit. Porro Amurathes I. Gasi Urchanis successor Adrianopolim, Philippopolim, aliasque Thraciae urbes sub iugum misit. Post eum Baiazetes I. a Turcia Gildrin, i. e. fulmen, a Graecis Laelaps dictus; Serviam ac Bosniam late depopulatus, Sigismundum Hungariae Regem ad Nicopolim vicit,

ipsâque Constantinopoli obsessâ; ius vici in illa habendi Imperatori extorsit, mox a Temirlane victus et captus. Post interregnum Emir Soliman, i. e. Princeps, a fratre Musa Zelebi, i. e. Nobilissimo imperiô ac vitâ privatus est: qui mox a Muhammede I. eôdem modô habitus est. Huic successit Amurathes II. seu Murat-Chan, cuius initiis Pseudo-Mustaphas negorium facessivit. Eum excepti Muhammedes II. qui duo Imperia Constantinopol. A. C. 1452. et Trapezunitinum, A. C. 1460. duodecim regna et ducentas urbes magnas expugnavit: Graeciam subiugavit, Athenas delevit, a Croiana

tamen obsidione Scanderbegi armis repulsus: iterum Lesbum Catalusiorum genti Genuensi eripuit A. C. 1461. Bosniâ, Rasciâ et Serviae magnâ parte adiectâ, A. C. 1464. Inde Peloponnesô, discordiâ fratrum Palaeologorum, potitus, ut et Euboeâ, A. C. 1470. Baiazetes II. successo, eius reliquias Venetorum Peloponnesà exegit, post quem Selimus I. Syriam, Arabiam, Aegyptum etc. occupavit. Hunc excepit Solimannus II. qui A. C. 1521. Rhodum, dein Hungariae partes, A. C. 1566. sicut Selimus II. eius successor Chium adiecit. Post hos praefuêre Amurathes III. Muhammedes III. Achmedes I. Othomanes II. a Genizatis strangulatus, A. C. 1622. Mustaphas, Achmedis frater: Amurathes IV. Othomanis frater, Ibrahimus, itidem a Genizatis strangulatus, et Muhammedes IV. qui haud pridem Candiam Venetis extorsit, Neuheuselium in Hungaria expugnavit et Poloniae non exiguam partem, Caminiecô captô, sub iugum misit. Praeterea Tartari Precopenses ab imperio Turcico aliquousque dependent:Walachiae quoque, Moldaviae ac Transylvaniae Principes Turcica castra sequi coguntur, simul ingenti tributô onerati, Transylvanus tamen liberius habetur. Ragusina etiam Resp. tributum pendit. Proprius Imperatorum titulus est Chakan, seu Chachan, Chan, Cham, communi fere omnibus Orientalibus more. Sultani nomen etiam usurpar, sed eô modô, quô Reges Hispan. vocem Don. Titulum Imperii videntur meruisse, ab occupata Constantinopoli, quam statim quoque sedis locô elegêre, cum ante Othmanes Prusiae, civitate Biihyniae, et post Adrianopoli eam habuissent: accessit conventio, inter Rodolfum II. Imperatorem et Achmedem I. A. C. 1606. Imperium ur plurimum a fratrum strangulatione auspicantur, nec filiorum adultorum ullus, patre vivô, intra Urbis moenia pedem infert. Filias plerumque 4. vel 5. aetatis annô Baslae, seu Beglerbego alicui despondent, uxores non habent iustas a tempore Baiazetis, a Tamerlane victi, nisi quod Solimannus II. Roxolanam hôc titulô dignatus est. Mahometani sunt, et non tam vi politici alicuius principii, quam religionis, subditorum caecum experiuntur obsequium. Milites tamen, maxime Ianizarii, liberius agunt, quorum potentiam proin omnibus modis enervare annituntur. Supremus Imperii Turcici Minister est Magnus Vezirius, Turcis Vezir Azem, ab Imperatoribus Lala, i. e. Aulae Magister dictus. Sub hoc sex alii Vezirorum nomen gerunt, consiliisque adhibentur, sed non magnâ auctoritate sunt. Inter Iudices, qui post supremum Vezirium eminet, summus Iudex est Cadilescher vocatus. Saepe et Mufti, i. e. summus Sacerdos, ad sententiam dicendam accersitur. Sedes publici consilii Divan: Aula Porta appellatur. Nobilis hîc nemo nascitur, cum sola domus Ottomannica suis censeatur natalibus, Plura qui volet, adeat Chalcondylam, Hist. Turc. Camarar. Comm. de Reb. Turc. Postellum Republ. Turc. Bauderium, Invent. Hist. Turc. Francisc. Sansovin. de Orig. et Imper. Turc. Ioh. Bapt. Montallban de moribus Turc. Fungerom in Turcae. Ioh. Leuncl. Hist. Turcic. Augerii Gislerii Busbequii, Legat. Turcicae Epist. 4. P. de Valle, Itinerar. Tam. 1. reliquosque auctores Becmanno laudatos, in Hist. Orbis terr. Geogr. et Civ. c. 10. de Imp. Turcico: et infra in voce Turcarum Imperium. Baudrando dicuntur les Turcs Gallice, los Turcos, Hospanis, li Turchi Italis, populique sunt Asiae, qui

Imperium suum longe lateque per Europam, Asiam, et Africam armis propagâtunt, et se ipsos Musulmanos seu fideles vocant. A' Scythis, qui Caucasios montes inter Pontum Euxinum et Caspium mare incolunt, originem trahere, omnes fere auctores unô ore consentire videntur. Hinc Turcicus, ut Turcicum Imper. quod coepit, A. D. 623 secundum alios A. 1300. de quo supra. Hornio, gens pastoritia, primas sedes habuerunt, in Scythia, ad Iaxartem fluv. supra Persiam. E' qua regione, quae hodieque turchestania, circa A. C. 1000. in Persiam emigrârunt, Duce Selgkukô, sub eius nepote Togrulbeko hôc regnô potiti, A. C. 1038. Ortâ postmodum inter patrueles an fratrueles huius discordiâ Cuthlum uses occupavit Armeniam, Cappadociam, Pontum aliasque Imperii Graeci provincias regiô titulô, circa A. C. 1060. sicque in Occidentale et Orientale, Regnum Turcarum divisum est: quorum illud a Christianis tantum non destructum, crebrâ eorum in Terram Sanctam expeditione: istud a Tartaris penitus est eversum. Mox tamen Aladinô Duce Turci ex Persia profugi, occupatis Iconiô et Sebastiâ urbibus, novum per Asiam minorem Regnum orsi sunt, et, superatis Graeciae provinciis aliquot, feliciter per 90. annos tenuêre, sede Guniae seu lconii constitutâ. Aladiniis deficientibus circa A. C. 1298. in quibus posteritas Selgkuki exstincta, Oguzii, alius Turcarum populus, Osmannô Duce, non porentiam Turcarum solum, sed omnem fere minorem Asiam in se transtulêre, sede Prusiae fixâ. Inde pervenêre in Europam circa A. C. 1363. sub tertio Imperatore Amurathe. Et quamvis a Tamerlane univerâ Asiâ exuti eslent A. C. 1401. et fractô captôque Baiazethe de eorum Imperio actum videretur, viribus tamen iterum recollectis, sub Muhamede I. Amurathe II. et Muhammede II. illud per Asiam Europamque latissime propagârunt, Constantinopoli quoque expugnatâ etc. Vide Georg. Hornium, Orbe Imper. cum Animadvers. L. Ioach. Felleri, p. 401. et seqq. uti plura, de Regimine, Classibus, Legibus, Moribus, Habitu, Aedificiis, Hostibus, aliisque Turcarum Memorabilibus apud eundem, Orbe Polit. cum Animadvers. L. Ottonis Menkenii passim, inprimis p. 29. 414. et seqq. nec non supra Iezidaei, Istami, Mustimi.